Ons brein en pornografie begrijpen
In het afgelopen decennium is de consumptie van pornografie exponentieel toegenomen, zelfs meer dan mensen zich konden voorstellen. Studies hebben herhaaldelijk de steeds toenemende gegevens aangetoond. In de VS bezoeken volgens onderzoeken ongeveer 40 miljoen mensen websites met seksueel expliciete inhoud; elke derde download is gerelateerd aan porno-inhoud.
Uit een onderzoek van een Koreaanse universiteit onder 45.783 adolescenten bleek dat 4% van de steekproef regelmatig internetpornografie gebruikt. Een onderzoek uit 2015 genaamd Documenting Pornography Use in America: A Comparative Analysis of Methodological Approaches onthult dat ongeveer 46% van de mannen tussen 18 en 39 jaar opzettelijk in een week aan pornografie gaat, het percentage vrouwen dat hiervoor werd gevonden was 16% .
De bevindingen werden verhoogd tijdens de pandemie, toen mensen zich vooral aan porno overgaven. Als mensen niet veel te doen hadden, gaven ze zich over aan pornografie. Natuurlijk was internet gemakkelijk beschikbaar en er is een gebrek aan productieve manieren om de tijd te gebruiken. India meldde een toename van gevallen van pornoconsumptie met 95%, een rapport van Indian Today.
De onderzoeken met betrekking tot de impact van porno op de hersenen zeggen vaak dat ja, er een negatieve impact is van het kijken naar porno. Hoewel veel rapporten en onderzoeken de nadelen van het kijken naar pornografie noemen, wordt niet goed geïllustreerd wat er werkelijk gebeurt en hoe de hersenstructuur en -functie reageren op of worden beïnvloed door pornografie.
Afgezien van de verschillende negatieve fysiologische en anatomische effecten van het kijken naar pornovideo’s op de hersenen, verstoort het vooral het “remsysteem” van de hersenen (Pornografieverslaving: een neurowetenschappelijk perspectief, Donald L. Hilton, Jr en Clark Watts) (https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3050060/); betekent het verlies van iemands vermogen tot zelfbeheersing.
Er is beperkt onderzoek gedaan op dit gebied om de schadelijke impact van porno op de hersenen te achterhalen. Aangezien klinisch pornoverslaving nog niet wordt erkend als een gedrags- of mentale stoornis, blijven er veel maas in de wet. Maar de incidentie van pornoverslaving neemt toe en wordt een serieuze zorg.
Beperkt onderzoek op dit gebied, in combinatie met het ontoereikende klinische model om pornoverslaving te verklaren, nemen veel onderzoekers, neurologen en neurowetenschappers actief over van verslavingen van andere soorten – substantie, gedragsverslaving. Nadat Internet Gaming Disorder een plaats heeft gevonden in de DSM-5, kunnen de onderzoekers pornoverslaving in vergelijkbare lijnen begrijpen, aangezien de gemeenschappelijke link tussen de twee ‘gedragsverslaving’ is.
Neurowetenschappers proberen meer de structurele en functionele impact van pornografie op de hersenen op de lange termijn te begrijpen, in de lijn van andere vormen van verslaving, hoewel bij pornoverslaving geen stof fysiek in het lichaam wordt opgenomen. Maar de impact is hetzelfde dan eerder werd gedacht.
De neurologische impact van verslaving – in al zijn variëteiten, werken universeel op
- De hersenchemicaliën die verantwoordelijk zijn voor het beloningssysteem
- Degradatie van hersenweefsel in prefrontale gebieden van de hersenen
Deze twee belangrijke concepten zijn dus ook essentieel voor het begrijpen van de negatieve impact van pornografie op de hersenen. De eerste is het brein – beloningssysteem en andere is erosie van de prefrontale cortex, naast vele andere bijwerkingen van het kijken naar pornovideo’s.
We hebben een beloningsroute in de hersenen, de mesolimbische route. Deze beloningsroute heeft een aantal neuronen die dopamine afgeven, vandaar de naam dopaminerge neuronen. Het vrijkomen van dopamine maakt een belonende ervaring mogelijk en is ook gerelateerd aan de ervaring van plezier. Het plezier dat wordt ervaren in seksuele activiteiten en masturbatie is te wijten aan het vrijkomen van dopamine.
Interessant is dat onze hersenen de neiging hebben om te blijven zoeken naar plezier en als de hersenen dat plezier ervaren door een gedrag, dan zijn de hersenen zo bedraad dat het hunkert naar dat gedrag in plaats van naar een natuurlijke beloning.
Het unieke aan de functionaliteit van de dopamine is dat de dopamine-neuronen opgewonden raken in afwachting van genot. Als een persoon bijvoorbeeld een plezierervaring verwacht, komen de dopamine-neuronen in actie en neemt het dopamine-niveau in de route toe. Dit idee verklaart het concept van hunkering.
Met andere woorden, regelmatig misbruik van verslavend gedrag zorgt ervoor dat het individu ernaar verlangt om diezelfde plezierige en lonende gebeurtenis keer op keer te ervaren. Het is de dopamine die verantwoordelijk is voor dit mechanisme.
De harde bedrading van de hersenen is zodanig dat ze de neiging hebben om terug te keren naar die plezierige ervaring die wordt veroorzaakt door een stof of gedrag. Zodra de hersenen de trigger ervaren, hunkeren de abstinente hersenen ernaar om het plezier opnieuw te ervaren. Een studie (Garavan et.al 2000) vermeldde dat de hersenen gemakkelijk op zoek zijn naar schadelijke beloningen, of het nu een gedragssubstantie of een fysieke substantie is.
Elke vorm van verslaving heeft een negatieve invloed op dat deel van de hersenen dat verantwoordelijk is voor zelfbeheersing. Zelfbeheersing wordt voornamelijk bediend door de prefrontale cortex en degradatie of erosie van de prefrontale cortex is het andere concept dat moet worden benadrukt als we het hebben over de bijwerkingen van pornografie op het functioneren van de hersenen.
De relatie tussen porno kijken en prefrontale degradatie is bidirectioneel. Overmatige toegeeflijkheid aan pornografische video’s leidt tot verslechtering van de prefrontale grijze stof, waardoor de zelfbeheersing verloren gaat; en verminderde zelfbeheersing zou betekenen dat je geen zin hebt om jezelf te beheersen door porno te kijken. Dit is de trieste bedrading van de hersenen!
Het hypofrontale syndroom geassocieerd met verslavende patiënten van welke vorm dan ook resulteert in duidelijke problemen zoals dwangmatigheid, emotionele ontregeling, impulsiviteit en verminderd beoordelingsvermogen. Soortgelijke problemen worden ook gevonden bij pornoverslaafden, die dezelfde bidirectionele relatie of vicieuze cirkel volgen als vermeld.
De degradatie van prefrontale weefsels van het menselijk brein als gevolg van het kijken naar porno resulteert ook in aantasting van de besluitvorming, redenering en tal van andere functies van hogere orde.
Hoe train ik mijn hersenen of hoe kan ik de dopaminerge activiteit kanaliseren?
Meestal stellen cliënten mij als praktiserend klinisch psycholoog meestal deze veelgestelde vraag. Hoe stop ik met het kijken naar porno? Heb ik enige controle over het kijken naar porno? Kan ik mijn hersenen beheersen om niet naar porno te hunkeren?
Het antwoord op deze uiteenlopende vragen is eenvoudig, maar vereist grote inspanningen; maar deze inspanningen zijn te doen met een beetje oefening en positief aanpassingsvermogen.
De crux is om het mechanisme te begrijpen. Het zegt dat hetzelfde verslavingsmechanisme nuttig is bij de-verslaving, alleen dat we meer positieve en adaptieve vervangingen nodig hebben voor het plezierige gedrag.
Het motief achter pornoverslaving om plezier te ervaren, moet positief worden vervangen door een meer adaptief motief om soortgelijk plezier te ervaren. Ja, het is moeilijk maar heel goed mogelijk.
De belangrijkste stap om te beginnen met het trainen van je hersenen is het stellen van een doel. Het gebruik van het BlockerX-app-herstelproces wordt eenvoudiger met een effectief systeem voor het stellen van doelen. Deze stap van het stellen van doelen houdt rechtstreeks verband met onthouding. De sleutel tot herstel van pornoverslaving is onthouding, alleen dat we het onthoudingsproces goed moeten navigeren met kracht en positiviteit.
Het herstelproces is zwaar en zeer stressvol, daar bestaat geen twijfel over. Maar het wordt gemakkelijker met professionele hulp van een therapeut. Met behulp van een paar individuele sessies met de therapeut wordt het makkelijker en kan de persoon het herstelproces beter aan.
Het volgende belangrijke dat u moet doen, is uw dag vooruit plannen en een lijst maken van dingen die u echt opwinden. Het kan een hobby zijn of iets wat je graag doet en je hebt er een passie voor. Veel pornoverslaafden melden dat ze geen interesse meer hebben in dingen die ze vroeger graag deden. Maar dat is de “sterke inspanning” die u moet doen. Je voelt je misschien een beetje lusteloos om te beginnen, maar als je het tempo bepaalt, zul je zeker goed komen met het verstrijken van de dagen.
Als je je activiteit eenmaal hebt gepland, vraag je je misschien af hoe ik deze taak langer volhoud. Individuen die zich overgeven aan problematisch pornoconsumptiegedrag melden vaak dat ze moeite hebben met focussen; ze zijn niet in staat om op te letten en zich te concentreren. Neem dus de tijd voor korte tussenpozen en verdeel de taak in kleinere delen, bijvoorbeeld door de taak 10 minuten uit te voeren, neem dan een pauze en kom weer terug. In de beginfase van het overwinnen van pornoverslaving, plan je activiteiten voor maximaal een half uur per dag (onderbreking in een taakinterval van 10 minuten en frequente pauze)
Dit mechanisme om geleidelijk aan meer productieve taken te doen, zal meer de moeite waard worden en daarom zal de dopamine-afscheiding optreden wanneer u zich bezighoudt met activiteiten die u graag doet en graag doet. Er zal dus een nieuw beloningspad worden vastgesteld; nu vervangen door een meer productieve en adaptieve taak die het onaangepaste problematische porno-kijkgedrag zal vervangen.
Het idee is om betrokken te blijven bij productieve activiteiten, omdat de neiging van het menselijk brein zodanig is dat een gebrek aan productiviteit zal leiden tot een gemakkelijke slip in een onaangepaste levensstijl. Zoals het zegt: “een lege geest is de werkplaats van een duivel.”
